ถ้าถามว่าคุณเคยมีคนรักเก่ากันไหมคะ บางคนคงบอกว่า มีจนมือไม่พอจะนับนิ้ว แต่บางคนก็อาจจะบอกว่า ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟนสักคน เราจะมารู้ว่าโลกมันกลมจริง ๆ ก็ตอนที่ต้องกลับมาพบหน้าแฟนเก่าน่ะล่ะค่ะ ทำตัว ทำหน้าไม่ค่อยจะถูกสักเท่าไหร่ ฟีลแบบเงิบไปเลยก็มี ปัญหาแฟนเก่ายังคงเป็นเรื่องที่คลาสสิคเสมอ แม้เวลาจะเดินหน้า แต่เราก็ยังคงปล่อยให้คนเก่าเข้ามาวนเวียนในชีวิต บางทีเขาอาจจะไม่ได้อยากเข้ามา หรืออาจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ มีแต่เราที่เอาอดีตมาตอกย้ำ แล้วทำให้วันใหม่ ๆ เจ็บคล้าย ๆ วันเก่า ๆ เหมือนอย่างหนังฮาวทูทิ้ง ที่กระแทกใจคนเจ็บหลายคน แล้วเราจะรับมืออย่างไรดี เลือกที่จะ “ทิ้ง” หรือ “เก็บ” ความทรงจำนั้นไว้ อยากเจ็บแบบไหน มาดูกันค่ะ
คน 3 ประเภท กับการมีอยู่ของแฟนเก่า
แฟนเก่า ก็เหมือนกับไดอารี่สีสวย สำหรับบางเล่ม (บางคน) ข้างในอาจจะมีความทรงจำที่แสนงดงามไว้ให้เราได้ชื่นใจเวลาเปิดอ่าน แต่สำหรับบางเล่น (บางคน) อาจจะเหมือนตราบาป ที่อยากจะกราบให้ออกไปจากชีวิตสักที แต่เหมือนฟ้าดินกลั่นแกล้ง ดันใช้หมึกชนิดที่ลบไม่ออก เอามาประทับไว้ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่หายไปสักที โดยบางคนอาจจะตีค่าราคาแฟนเก่าน้อยหน่อย เหมือนกระดาษที่ใช้ครั้งเดียวทิ้ง ไม่มีค่า ไม่เก็บนำมาใช้ใหม่ คุณรู้หรือไม่ คนสามประเภทนี้ เมื่อเขาต้องมาเจอแฟนเก่า พวกเขาจะทำอย่างไร
ประเภทที่ 1 คนที่มักมองโลกในแง่ดี รักเด็ก รักธรรมชาติ เลิกกันไปแล้วแต่ยังกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ เจอกันได้ คุยกันได้เหมือนวันเก่า ๆ นั่นแปลว่าคนประเภทนี้ ตอนเลิกกันอาจจะจากกันด้วยดี ตกลงกันได้ จบลงด้วยความเข้าใจ พอเวลามาเจอกันก็มักจะทักทายกันได้อย่างไม่ขัดเขิน แต่รู้ไหมคะ ว่าคนประเภทนี้เป็นพวกที่ยังหลงเหลือความรักติดอยู่ภายในหัวใจ ถึงแม้จะเลิกกันแฟนเก่าไปแล้ว แต่ก็ยังไม่มีแฟนใหม่มายืนข้าง ๆ ด้วยเหตุผลสุดคลาสสิค “ยังไม่พร้อม” หรือ “เข็ดแล้วกับความรัก” ซึ่งมันไม่จริงหรอกค่ะ แต่อันที่จริงแล้ว ที่ยังไม่มีใคร เพราะยังตัดใจไม่ได้ต่างหาก
บางคืนอาจจะมีการขุดรูปเก่า ๆ มาดูนั่งดู พอฟังเพลงบางเพลง ก็หวนคิดถึงวันเก่า ๆ และพลอยร้องไห้ออกมา แล้วคนประเภทนี้จะไม่ยอมทิ้งของเก่า ๆ ที่เคยมอบให้กันตอนที่ยังรักกันด้วยนะคะ แต่จะ “เก็บ” ไว้ไม่ให้ใครรู้ ปากอาจจะบอกว่าลืมไปแล้ว เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ในใจกลับตรงข้ามกัน ยังรักเขาอยู่ ข้อดีของคนประเภทนี้คือ เขาจะเจ็บไม่นาน ถ้ามีความรักครั้งใหม่ก็จะทำใจได้เอง แถมถ้าไปเจอแฟนเก่าก็ยังสามารถมองหน้ากันได้อย่างสนิทใจด้วย
ประเภทที่ 2 คนส่วนใหญ่มักถูกจัดอยู่ในประเภทนี้กันค่ะ นั่นคือ จบไม่สวย เผาพริกเผาเกลือ อย่าได้มาเจอกันอีกในชาตินี้ ประมาณว่าถ้าขอเลิกกันก็อย่าหวังว่าจะจบกันด้วยดี ประเภทนี้คือเจ็บฝังใจ แล้วที่น่าแปลก เหมือนพระเจ้าจะกลั่นแกล้ง ให้คนประเภทนี้จะต้องมาเจอกับแฟนเก่าบ่อยครั้ง แน่นอนว่าไม่สามารถทักทายกันดี ๆ ได้ อาจจะมีการจิกกัดกันบ้าง ที่น่าสังเกตก็คือ คนพวกนี้เวลามีแฟนใหม่ แฟนใหม่ก็มักไม่ถูกกับแฟนเก่าด้วย ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน อีกอย่างหนึ่งคือ ของที่เคยให้กัน มันเก็บไม่ได้แล้ว เรียกว่าแทบจะโกยทิ้งทั้งหมด
ประเภทที่ 3 พวกที่เมิน ไม่สน ไม่จำอะไรทั้งนั้น เพราะส่วนใหญ่มักจะเป็นฝ่ายที่ไปทิ้งเขาซะเอง หรืออาจจะเป็นพวกที่เลิกบ่อยชิน ทำให้เวลาเจอแฟนเก่า คนพวกนี้มักจะเดินผ่านเหมือนไม่มีตัวตน หรือหากแฟนเก่ามาทัก อาจจะถูกตอกกลับไปด้วยคำพูดชวนเสียหน้าต่าง ๆ ประเภทนี้จึงเป็นประเภทจบแล้วจบเลย ไม่มัวมานั่งคร่ำครวญ
จะ “ทิ้ง” หรือ จะ “เก็บ” ก็เจ็บอยู่ดี
อันที่จริงแล้วไม่ว่าใคร ๆ ถ้ามีแฟนแล้วก็คงไม่อยากจะเลิกกันหรอกค่ะ แต่ถ้ามันเกินกว่าที่จะปรับตัวเข้าหากันได้จริง ๆ การเลิกกันก็คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด แต่ถ้าเป็นไปไม่ได้ ก็น่าจะจบกันด้วยดีมากกว่า เอาแบบที่ เลิกรักแบบแฟนได้ ไม่เป็นไร ก็รักกันแบบเพื่อนก็ได้นี่คะ แม้ว่าจะไม่ได้สนิทสนมกันเหมือนเดิมก็ตาม แต่อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนร่วมโลกกัน เจอหน้ากันก็ทักทายกันบ้าง อย่าให้ถึงขนาดต้องไม่เผาผีกันเลย
แต่ถ้าหากว่าเลิกรากันด้วยความไม่เข้าใจ ก็ปล่อยมันไปค่ะ ไม่รักกันแล้ว ไม่อยากทักทายกัน ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไร จะเดินเลี่ยงออกไปก็ได้ แต่อย่าไปพูดประชดประชัน แดกดันกันเลย อดีตจบไปแล้วก็ไม่ส่งผลต่ออนาคต แต่สิ่งที่คุณกำลังทำในปัจจุบันต่างหาก ที่จะส่งผลไปยังอนาคต
เก็บเขาไว้ในไดอารี่ของความทรงจำ แล้วอย่าลืมที่จะระบายแต่สีสวย ๆ ลงไปในไดอารี่ด้วยนะคะ ส่วนสิ่งที่ไม่ดี ก็เก็บเอาไว้เป็นบทเรียน กล่องดินสอสีจะไม่สมบูรณ์เลย ถ้าขาดสีดำ ชีวิตของคนเราก็เช่นกัน